فرانسوا تروفو فیلمی دارد به نام فارنهایت 451 که یکی از تاثیر گزار ترین فیلم هایی است که در مورد سرکوب اندیشه و آزادی دیده ام .فیلم در آیندهای نه چندان دور و نه چندان غیر محتمل رخ می دهد، در این آینده انگار همه چیز واروونه و مسخ شده و معنایی دیگر یافته. قهرمان داستان آتشنشان است، ولی کارش خاموش کردن آتش نیست، بلکه کارش برپا کردن آتش است. سوزاندن کتاب کاریست که آتشنشانها به آن میپردازند.
به مردم گفتهاند کتابها همه مضر و بد هستند و نوشتههای آنها برای اخلاق و روح و روان جامعه خطری مهلک به شمار میرود، و شگفتا که تقریباً همه باور کردهاند.در این آیندهي مخوف، هر شهروند خوبی موظف است به محض اینکه فهمید کسی از آشنایان و بستگانش کتاب دارد، آدرس او را به پستهای مخصوص آتشنشانی اطلاع دهد.در پایان وقتی که تمام کتابها را می سوزانند مردم برای حفظ میراث اندیشه ی جهان هر کدام کتابی را کلمه به کلمه حفظ می کنند و آنها را در دل خود زنده نگاه می دارند تا روزی آن را دوباره بر روی کاغذ بیاورند.
فارنهایت 451 دمایی است که در آن کاغذ می سوزد .
شاید هم داستان نسل ماست و حکومتی که نمی خواهد بپذیرد که اندیشه را نمی توان سوزاند