شاید چیزی که میخوام بنویسم به نظر در کشوری مثل ایران با آنهمه محدودیت مزخرف به نظر بیاد . اما از آنجا که گوشه و کنار شنیده ام که عکس سر در این وبلاگ را پورنوگرافی نامیده اند به فکر فرو رفتم که آستانه ی تحریک مردم ما کجاست؟خداوکیلی کدام از شما با این عکس از نظر جنسی تحریک می شوید؟ اشتباه نکنید ، من جامعه ی ایران را به طور نسبی می شناسم ، می دانم که در بعضی جاهای  همین شهر تهران باز بودن یک  دگمه ی آخر روپوش می تواند سکسی محسوب شود. اما بعید می دانم آدمهایی از آن دست مخاطبان این وبلاگ باشند یا اصلا با اینترنت سروکاری داشته باشند. راستش در اینکه چه چیزی سکسی محسوب می شود یا نه حکم قطعی نمی توان داد. شاید حتی یک اشاره ی کسی از لای چادر از زنی که با بیکینی کنار ساحل آفتاب می گیرد سکسی تر باشد.  در ضمن این برداشت با محرومیت و ندیده بودن هم نسبت دارد و بقول معروف چشم پر می شود و آدم عادت می کند. باور ندارم که کسی که پای اینترنت حتی از نوع فیلتر شده اش نشسته باشد تا الان چشمش از این دست تصاویر پر نشده باشد.

راستش  به هیچ وجه به هنجارها یا مرزهای اخلاقی و عرفی کار ندارم. طرفدار عریان بودن یا حجاب هم نیستم . هرکس خودش باید راه خودش را انتخاب کند. شخصا در خانواده ای تربیت شدم که آزادانه لباس پوشیده ام  و این مسایل در آن حل شده بوده است اما بحث این نیست. بحث این استکه آیا هر چیزی که با سلیقه  یا عرف ما تفاوت داشت الزاما پورنوگرافی است؟ آیا واقعا در مردم ما ( مردم با سواد) این قدرت وجود ندارد که به سینه ی یک زن  در یک عکس با دید زیبایی شناسانه نگاه کنند ؟ اروتیسم و پورنو گرافی در همین جا از هم فاصله می گیرد. ( بماند که اگر از من بپرسید عکس سر در این وبلاگ حتی اروتیک هم نیست ).

اروتیسم با دید زبیایی شناسانه نگاه کردن است و پورن تنها در بند عمل کردن است.اروس خدای عشق است و عشق در پایین ترین حد است  بین دو انسان پیش از عشق مطلقی که همه ی خلق خدا را در بر بگیرد ( آگاپه ).اروس قدم اول است به سمت کمال. پورن کاری به این مقولات ندارد ، بقول فروغ حرکت کرم است در حفره ی گوشتی ، در حالیکه اروس به جفت گیری گلها می اندیشد . پورن داستان تکراری  پسر پیتزا فروشی است که وارد خانه ی زن شوهردار بیکاری می شود و او را دمر می کند.  اروتیسم داستان آن پسر را می گوید ، داستان آن زن را ، چگونگی را ، حس را لمس را ، نوازش را، چرا را.

پورن در سطح می ماند ، اروتیسم  به عمق می رود. اینکه چه چیزی در عمق  است یا در سطح به نگاه ما هم بر می گردد و وای به وقتی که نگاه ما  همه چیزرا در سطح  ببیند

پی نوشت: دوست دارم نظرتان را در مورد این قضیه بدانم  و یک برش از جامعه ی وبلاگ خوان فرهیخته  دشت کنم. مرسی